تو بهاری ما چو باغ سبز خوش
او نهان و آشکارا بخششش
Tuhan, Engkaulah musim semi dan kami bak taman-taman yang indah
Musim semi tak dapat diraba, namun kehadirannya begitu terasa
تو چو جانی ما مثال دست و پا
قبض و بسط دست از جان شد روا
Engkau seumpama ruh dan kami ibarat kaki tangan
Ruhlah yang menggerakkan kaki dan tangan
تو چو عقلی ما مثال این زبان
این زبان از عقل دارد این بیان
Engkaulah kecerdasan dan kami serupa lidah
Lidah bicara lantaran perintah akal
تو مثال شادی و ما خندهایم
که نتیجهٔ شادی فرخندهایم
Engkau laksana kebahagiaan dan kami senyuman
Senyum adalah buah kebahagiaan
جنبش ما هر دمی خود اشهدست
که گواه ذوالجلال سرمدست
Setiap gerak kami adalah bukti kehadiranMu,
Duhai Tuhan yang Maha Agung lagi Abadi.
(Matsnawi, jilid 5, bait 3312-3315)